We well, we well rockwell!’
Ik moet zo ergens rond de negen jaar geweest zijn toen ik dit luidkeels meezong op mijn pas gekochte draagbare radiospeler mét cassettedeck. Eentje van het bekende merk Philips met tal van mogelijkheden. De belangrijkste voor mij was toch wel: de record-knop.
Mijn oma had deze radio in haar huis staan en vanaf het moment dat ik dit modern staaltje van techniek zag, moest en zou ik er ook zo één. Maar ja, waar haal je als kleine snotneus het geld vandaan?
Krantenwijk? Te jong. Mijn vader opperde om auto’s te wassen voor geld.
‘Een rijksdaalder per auto en als je de mijne wast vijf gulden.’
Een rijksdaalder per auto? Dat waren wel heel veel auto’s voor een radio. Ik werd fysiek al moe bij de gedachte er aan.
Mijn vader zag hoe mijn gezicht langzaam ontgoochelde trekken begon te vertonen.
‘Oké,’ zei hij. ‘Alleen mijn auto, een week zakgeld en ik praat met oma over de radio’
Mijn gezicht klaarde zienderogen op. Die week zakgeld was in principe al van pa, een auto wassen op zaterdag was te doen. Hoewel, ik moest elke zaterdag wel voetballen en als er geen voetbal was, moest ik met mijn vriendjes buskruit spelen natuurlijk. En als er niemand van mijn vriendjes kon spelen was er natuurlijk “The Transformers” op tv. Ach, daar kwam ik later met papa wel uit.
‘Helemaal goed!’ riep ik enthousiast tegen mijn vader.
In de tijd van twee Nederlandse televisie kanalen waren de Duitse zenders toch wel een beetje de RTL 4 en 5 van de jaren tachtig. Thuis keken we er dan ook veel naar. Zo ook die bewuste avond.
Na lang zeuren en dreinen had ik mijn moeder zo ver gekregen dat ik geld kreeg om mijn eerste pakje opneembare cassettebandjes te kopen. TDK, dat moest het zijn. Dat was hét merk hadden mijn vriendjes me verteld.
Trots zat ik ’s avonds thuis met mijn vingers te priegelen aan het strakke plastic cellofaantje die mijn maagdelijk lege bandjes bij elkaar hield. Vers gekocht bij de HEMA. Op de achtergrond klonk de tv, maar daar had ik geen aandacht voor. Nee, dat cassettebandje moest uit de verpakking en in de cassettedeck van mijn radio. Gesponsord door oma en papa. Dan kon ik eindelijk mijn stem opnemen via het kleine microfoontje aan de voorkant. Best nog wel lastig los krijgen, met afgeknipte nagels.
Stevige deunen klonken er vanuit de woonkamer. Kennelijk was er een muziekprogramma op.
‘…Gonna rock you gonna roll you…’
Klonk niet slecht zo van een afstand. Met mijn tong iets uit mijn mond had ik eindelijk een beginnetje in het plastic, niet lang meer en de bandjes waren vrij!
‘…Let me entertain you… let me entertain you…’
Dat klonk goed!
‘…Tonight!…’
Ik keek op en zag een concert van een of andere rockband in Duitsland. Ik wist het direct! Dát moest ik opnemen. Snel drukte ik het bandje in de radiocassettedeck, snelde naar de tv en plaatste mijn high-tech apparaat voor de speaker. Drukte “Rec” en “Play” in en luisterde naar die fantastische geluiden die uit de televisie kwamen. Ik vroeg aan mijn moeder hoe deze rockgroep heette. Ze wist het niet precies. Jammer. Toen hoorde ik de zanger ‘We are going to rock you.’ tegen het publiek zeggen.
Rockjoe! Zo heette de groep! Ik wist het zeker.
En zo zong ik mijn eerste liedjes mee met een groep die Rockjoe heette. Het bandje heb ik nog steeds. Met pen beschreven staat er op het labeltje: Rockjoe zingt Rockwell.
Later ontdekte ik dat de band Queen heette en dat de liedjes uit een concert in München in 1979 kwamen.
Dankzij het radio-casettedeck van mijn oma, de deal met mijn vader en de gekochte cassettebandjes van het geleende geld van mijn moeder, ontdekte ik een van de grootste rockbands die er bestaan. Ondertussen is het kereltje van negen een man van eenenveertig geworden en kent hij bijna alle liedjes van Queen uit zijn hoofd. Woord voor woord.
Maar als ik dat ene cassettebandje afspeel dan zing ik nog steeds:
We well, we well Rockwell!
Bron afbeelding: defrog.dreamwidth.org
Heerlijke jeugdherinnering, Michiel. Deed me denken aan mijn eigen jeugd waarin ik een echte Aristona bandrecorder bij elkaar had gespaard en met een vriendje een hoorspel probeerde op te nemen – titel: de man die de trap afkwam – compleet met bonsgeluiden.
LikeGeliked door 1 persoon
Hihi.. dat klinkt leuk. Ik probeerde altijd met een vriendje Laurel en Hardy na te doen… en dat op een casettebandje… we hadden de illusie/fantasie dat een radiospeler ook beelden op kon nemen. 😀
LikeGeliked door 1 persoon
Dan zijn we even oud Myriam. 😂
LikeLike
Waar is de tijd dat ik met mijn cassetterecorder voor de radio gekluisterd zat… Ik dacht Michiel dat jij een pak jonger was eerlijk gezegd 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha… ik voel me een pak jonger en het casettedeck is toch nog wel lang mee gegaan. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik voel me ook een pak jonger, 21 ongeveer 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Wat geweldig! Super toch deze herinneringen. Ben wel benieuwd hoe vaak je pa zijn auto gewassen had….
LikeGeliked door 1 persoon
Eerlijk? 1x! 😀 hahaha… voetballen op straat had toch een hogere prioriteit. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Dat liedje was de eerste wat ik van hun hoorde, en ondanks dat ik erg jong ben (18) vind ik hun muziek heel erg goed ^^
LikeLike
Kijk! De jeugd heeft de Queentoekomst… ik kan je bombarderen met Queen-lied-tips als je wilt. Haha.
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, ride my bicycle, we will rock you, bohemian rapshody, radio gaga, don’t stop me now, somebody to love… dezen ken ik heel goed ^^
LikeGeliked door 1 persoon
Wow! Cool! BreakThru, Millionaire Waltz, Ride the wild wind… tips. 😀
LikeGeliked door 1 persoon
Gelijk even kijken ^^
LikeLike
Queen is super goed 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Jaaaa… de best. 🙂 Soapie-M: 100 bonuspunten. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Geweldig verhaal dit! Zie het kleine jongetje al smekend naar vaders kijken, weten dat hij zijn zin vast wel zou krijgen. Jong geleerd is oud gedaan en moet zeggen, geweldige smaak!
LikeGeliked door 1 persoon
Haha! Dankjewel! 😀
LikeLike
Hihi, leuk geschreven! Het was gewoon queen.. lol!
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha..dank!
LikeLike
Vond een mooi verhaal, voor mij speelt muziek momenteel een grote rol in mijn leven. En ben wat dat betreft op ondenkingsreis 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Er is heel veel te ontdekken in muziek. Queen is een van die diamantjes daarin. 🙂
LikeLike
Queen is al een legende… ik was geen fan, maar mijn ‘bijna-ex’ wel. Had in zijn oldtimer een driedubbel CD en alleen die muziek werd er in die auto gedraaid, want dat hoorde erbij zei mijn dochter…;-)
Nou ja, ik kan dus wel alles meezingen!
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha.. en dat vind ik weer mooi om te lezen. 😀
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha… wat een hoop herinneringen brengt dit los. Ik zong sampie en moosie (van de moppen). Pas later begreep ik dat het Show me a motion van Boney M te zijn. En wij hadden een eigen band… Koodiejer (stond op het dekbed van mijn broer en we waren wereldberoemd, want overal stond onze naam… een illusie armer werd ik toen mijn moeder zei… dat is Goodyear.. een bandenmerk).
Prachtig.. dank je wel!!!!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Lol! Koodiejer… die moet ik onthouden! 😀
LikeLike
Jeugdsentiment. Zelf was ik meer van de dr. Bernhard van Bonnie st. Claire. Het had wel wat hé, dat geren naar de radio als het nummer kwam dat je zo graag wilde opnemen. Zat die Eric de Zwart er weer doorheen te tetteren.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja die man had er patent op! Hihi.. Heel soms deden ze het niet. Ik kan mij herinneren dat ik Mr. Blue Sky van ELO in zijn geheel kon opnemen omdat meneer de Zwart beloofde zijn mond eens te houden. Hahaha.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi verhaal en een mooie tijd.
Ik moest wel direct denken aan mijn zoon die, 15 jaar geleden besloot om de voicemailboodschap op onze telefoon te wijzigen. Hij zong op de melodie van dat lied: “We will, we will call you back”.
Ik moest er hard om lachen maar heb toch de boodschap maar weer gewijzigd in iets “gewoons”.
LikeGeliked door 1 persoon
Hahahaha… had het laten staan… een rockende foon. 😛
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar. Mijn eerste guldens verdiende ik met mijn moeder helpen schoonmaken en Queen enorm hard aan. Als ik ‘big bottomed girls’ hoor ruik ik de Glassex weer!
LikeGeliked door 1 persoon
Hihi.. mooi hè, die associaties. Dat heb ik bij Kate Bush -Babooska…. dan ruik ik de bijenwax van mijn moeder weer.
LikeLike
Zoete herinneringen! Mijn eerste muziekliefde was David Bowie en is nooit meer overgegaan. Ik ben ouder dan jij – een paar jaartjes maar 😉 – maar zal ook nooit mijn eerste cassettespeler vergeten. Het allereerste nummer dat ik opnam was Psychokiller van de Talking Heads.
lieve groet
LikeGeliked door 1 persoon
Ques que se, fafafafafafafa!
Mooie herinneringen. 🙂
LikeLike
Whaaaaaaaaaaaaaahaaaaaaaaaaaaaaaaaa de band heette Rodkjoe, je wist het zeker, geweldig! en die bandjes van TDK had je eerst 60 of meteen al de 90 minuten 😛 Gezien ik 2 jaar ouder ben dan jij, zie ik mijzelf ook nog pielen maar ik was er al snel achter, mijn moeder had ijzeren nagelvijlen altijd, en die zette ik er gewoon tussen en snee ze open, voilá! hahahaha
X
LikeGeliked door 1 persoon
Hihihi… ik deed het op den duur met de brievenopener. 😀 X
LikeGeliked door 1 persoon
Goed zo, blij te lezen dat jij ook al heel jong ‘wijs’ werd, hahaha maar soms, had ik dat geduld ook niet 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha.. ja… eigen-wijs vooral… hihi… gelukkig is dat ook weer overgewaaid. 😛
LikeGeliked door 1 persoon
Nou, mijn beste vriend zegt altijd.. op jouw eigen wijze…. 😉 hahaha
LikeGeliked door 1 persoon
Hahahaha
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi verhaal 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Rianne! 😀 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Daar km
LikeLike
Daar komt dus de voorliefde van Queen vandaan. Leuk verhaal. Misschien horen we het liedje nog een keer bij de ambtenarenveldloop 🙂 kunnen we rocken luchtgitaar spelen.
Ps spoelde jij je cassettebandjes ook terug met een potlood. Om weer nieuwe liedjes op te nemen.
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha… klinkt als een goed plan!
De potlood gebruikte ik als de tape uit het bandje er uit lag. Soms liep die wel eens vast in het deck en dan moest ik met een potlood de tape weer terug draaien. 😀
LikeLike
Ik zie je al zitten op je knietjes, hahaha. Ik herinner me vooral die lange bruine draden die ik dan met een potlood weer op moest rollen…..ik was toen al onhandig 😉 .
LikeGeliked door 1 persoon
Hahahahaha..ik ook! Oh wat baalde ik als dat gebeurde. Of pielen met een plakbandje om de tape weer te repareren.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een leuke herinnering! Altijd fijn om terug te denken aan zulke zaken en leuk om verder te vertellen 🙂 Liefs! x
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Natasa. X
LikeGeliked door 1 persoon