Grillmasters

Wat is er voor vrouwen meer erotiserend dan mannen in hun blote gespierde torso barbecueënd voor een groot vuur waar een groot karkas druipend van het vet boven hangt? Wat roetige zwetende bovenlijven en nasmeulende hipsterbaardjes?
Dat moest RTL4 ook bedacht hebben en zo kwamen zij met het programma grillmasters. Wat een deceptie.
Mijn vriendin zat al op het puntje van de bank wachtend op de goddelijke karbonadebakkers. Daar kwamen ze. Stoer door het gras lopende bierbuiken en één vrouw. Niets wat de voorafgaande bierreclame beloofde stond bij een barbecue. Het hele programma was een grote gesponsorde Albert Heijn instuif. En een beetje Weber.
De heren en dame werden door Herman den Blijker in een oversized design spatlap gehesen Zo’n leren schort met een broekriem die de boel om de schouder bij elkaar houdt. Herman had er zelf twee om. Vervolgens liepen ze naar hun gesponsorde keukenblokken. Ze vertelden met droge ogen dat het écht barbecues waren, maar mij hielden ze niet voor de gek. Mijn tuin is kleiner dan hun barbecuetje.
Ze gingen zalm bakken. Zalm van een echte visboer. Van Albert. Mijn hersens kregen hier een soort van interne tweestrijd. Bij vis kopen denk ik aan een markt, of viswinkel. Nooit, maar dan ook absoluut nooit denk ik aan een Albert. De combinatie van echte visboer én Albert veroorzaakte nog net geen epilepsie in mijn brein.
De roze monsters hadden het rooster nog niet aangeraakt of… reclame!
Een man die rechtstreeks uit een Chileense Inca tempel gelopen leek, verscheen beeld. Mal mutsje op, lederen spatlap voor zijn buik en daaronder geheel in het wit. Als hij niet door de Albert Hein wandelde, had ik gedacht dat hij reclame maakte voor een of andere Bengalese tantra kaartclub. Afijn, de man, laat ik hem Appie noemen, Appie banjerde vrolijk door de winkel met een plateau vol stukjes plastic worst. Had hij zelf ontwikkeld als échte slager bij de Albert. Nu liet hij de mensen deze lekkernij proeven, want hij was er trots op. Ja, ja, al die bakken E-nummers van in plastic darmen gevulde noodslacht is lekker. Als Appie dat belachelijk uitziende schort niet had aangehad, had hij best wel voor een slager door kunnen gaan. Alleen begon hij toen te praten. Een zacht, hoog, lispelend stemmetje kwam bij mij de woonkamer in. Zelfs zijn worst ging slap hangen. Die man zou beter scoren bij een Happinez festijn.
Gelukkig begon grillmasters weer. De zalm werd opgediend met gesponsorde groenten en zelfs met een complete keuken tot hun beschikking wisten de meesten het te presteren om de échte zalm van Heijn te doen laten mislukken.
Mijn inmiddels opgedroogde vriendin en schuimbekkende mezelf hielden het vol tot aan het einde van het programma. We doorstonden alle Appie reclames. Ik had mezelf al bijna bekeerd tot Chileens hogepriester. Er kwam nog een grill-off. Twee teams moesten iets grillen om verder te mogen. Er kwam een piepschuimen bakje tevoorschijn. Grote blauwe sticker AH erop. Herman, de man van authentiek, maakte het open. Worstjes!

Bron afbeelding: Amazon.com

Mannen weten waarom

Opeens is het er. De alfamannen hype. Baarden groeien om je heen. Van hippe vintage look met bijbehorende blouse en bretel tot gure, schurende kin aanhangsels met bijbehorende spierballen. De armen vol tattoos is ineens niet alleen maar voor overbetaalde voetballers, maar ook voor de gewone man. Nou ja gewoon.
In het kielzog van al dit harige gehype heeft de commercie heel slinks de barbecue in meetrokken. Opeens is het niet meer een speklapje grillen. Neen. Het is een mannenkunst. Of zoals de commerciële zenders het liefst uitschreeuwen:
“Meer voor mannen.”
Daar sta je dan met je leren schortje. Rechts een halve koe bungelend in je handen, links een uit de kluiten grijptang. Zwetend in je baard. Druppels parelen over je armen en verbrande vingers, sissend eindigend op je Weber barbecue. Het lijkt meer op modellenwerk dan op grillen. Het mag. Mannen weten waarom.
Ik weet helemaal niet waarom!
Waar barbecue je het meest? Ja, thuis. Bij je vriendin of vrouw. Eventueel met kinderen. De man weet niet waarom, je vrouw weet dat. Terwijl jouw baard langzaam gegaard wordt tussen de onderdelen van je Weber en je kind je kuit kapot prikt met een satéstok, sta jij daar je bierflesje leeg te zuipen.
Omdat jij weet waarom, ga je vol goede moed je sparerib lakken zoals ze dat op TV deden. Net als je de steaks wilt inspuiten met een zelf gebrouwen kruidennatje, zie je de jongste met de grote injectienaald achter zijn zusje aan rennen. Man als je bent wil je ingrijpen en zwaait met je tattoo arm naar het kleine ettertje. Daar gaan de aardappelsalade en de fles rosé. Ach, wat geeft het, een echte vent eet en drinkt dat niet. De jongste heeft ondertussen zijn zusje getackeld en de inhoud van de spuit vol in haar mond gespoten.
De hele droom van barbecueën bij een vulkaan, met een flesje bier en een gelakt, half varken, spat als een zeepbel ineen. Terwijl je ‘s avonds je geïrriteerde huid door je zweetbaard heen met een zalfje insmeert, denk je: waarom?
Mannen weten waarom. Het grote licht die dit bedacht heeft, was waarschijnlijk een vrouw. Nummer één beïnvloeder om ons mannen overijverig en competitief te laten worden.
Mannen weten niet waarom, de commercie wel. Kerels, doe gewoon weer je eigen ding. Haal chinees, kijk voetbal, lig lui met je afzakkende broek op de bank op zondag. Dat is veel meer voor mannen.

Bron afbeelding: GeenStijl.nl