Ach, kom toch binnen, mijnheer. Even maar. Wat zegt u?
Oh, u bent aan het werk. Ik ook. Hier, ik neem uw tas wel even aan. Wat?
Nee hoor, ik kijk er niet in. Ik zet hem hier wel neer. Kopje koffie, mijnheer?
Eentje dan? Goed zo.
Ja, ziet u, ik doe al mijn werk hier. Of eigenlijk daar aan tafel. Ja hoor, schuift u de paperassen maar iets weg, hoor. Kan er ook nog een schoteltje met een plakje cake bij.
U moet aan uw gewicht denken?
Maar u fietst toch de hele dag?
Oh, haha, dat gaat niet zo hard? Nou ja, u bent in ieder geval meer aan het bewegen dan ik. Ik loop vooral van het aanrecht naar de tafel! Een giller, is het niet?
Waarom ik dan hier zit? Wel, omdat het mijn recht is. Ik mag dit, dus doe ik het.
Waarom?
Oh, het heeft zoveel voordelen. Neem alleen al die vrijheid die ik krijg. Niemand kijkt mij op de vingers. Vooral de baas niet. Ik heb ook een pakketje besteld, brengt u dat vanavond?
Misschien?
Heeft u dan zin om met mij voetbal te kijken? Mijn vrouw moet overwerken dus we kunnen mooi de Champions league er op zetten. Wat?
Heel raar dat ik dit zeg? Maar u bent toch ook flexibel? Wij mogen dit, het is ons recht! Dat wordt zo besloten in Den Haag.
Ja, ik weet dat ik ook gewoon op het werk kan zitten tussen de rest, maar ja, dan ga ik wel af. Ik met mijn grote mond hoe fijn het wel niet is. Zit ik hier met een Mac waar ik geen reet van begrijp.
Ja, ik kan wel bellen om hulp, maar ja, hier had ik ook al een behoorlijke mening over. Vond mijn vrouw ook. Zij is verdacht veel weg sinds ik thuiswerk. Dat terwijl ik louter met werk bezig ben. Dat leg ik haar ook continu uit. Iedere keer weer.
Wacht. Niet weg gaan! U hebt de koffie nog niet eens.
De post kan niet wachten? U hebt als postbode ook rechten. Blijft u nu toch even.
Natuurlijk kan dit wel. Heel eventjes maar. Anders is het ook maar zo alleen en stil.
U kunt echt niet? Jammer. Nou, maar hopen dat mijn vrouw een keer vroeger dan tien uur thuiskomt dan. Dag mijnheer.
Bron afbeelding: http://www.dustincox.us/files/2013/03/Frustration-Cartoon.png
MichielZiet 