Ik had een krantenwijk. Maakte op mijn Puch de straten onveilig. Nog met zo’n ouderwetse walkman. Autoreverse cassettedeck met daarin mijn eigen grunge/alternative compilaties. Mijn ouders vonden dat als ik een midiset wilde dat ik er zelf maar voor moest sparen. Ik was veertien jaar. Een lange, onzekere slungel die de krant al niet durfde te bezorgen als er een beetje duister figuur in de straat stond. Geloof me, in Almelo stond er nogal eens een duister figuur. Alleen als ik een vriendje zag, durfde ik even stoer te doen. Maar eerlijk? Ik durfde nog geen meisje aan te kijken.
Destijds wist ik het nog niet, maar ik was waarschijnlijk een doorsnee slungelpuber die nog veel moest ontdekken en leren. Ik repte wel eens stoer dat ik een meisje had gescoord. Daar had echter het woordje ‘bijna’ tussen moeten staan. Internet bestond nog niet dus de enige seksuele voorlichting die je opgeschoten hormonen kregen was door je eigen fantasie en een heimelijke handel in seksboekjes door de jongens in de straat.
Geen jongen meer en nog geen man. Je was iets ertussenin. Je moest je plekje nog zien te verwerven in de grote wereld. Dat dacht je toen.
Veertien jaar is ook die jongen die een meisje seksueel misbruikt heeft en vermoord. Vermoord. Laat het goed tot je doordringen. Vermoord. Kippenvel. Op dat moment kreeg ik een soort van verdoofde hersenen bij het lezen van dit bericht. Een jongen heeft moedwillig een meisje misbruikt, omdat hij zijn puberhormonen niet in bedwang kon houden, en daarna om het leven gebracht. Veertien jaar en twee jonge levens zijn voorgoed naar de kloten.
Met de beste wil van de wereld probeerde ik me in te leven in die jongen. Was hij blind van hormonale geilheid? Gaf het overschot aan testosteron hem een rood waas voor de ogen? Gebrek aan bepaalde emoties? Wat? Wat rechtvaardigt verkrachting en moord? Zo’n jonge leeftijd en nu zijn leven al weggegooid. Ik begrijp het niet.
Ik las op de NOS ergens dat, hoe gruwelijk het ook is, de jongen een tweede kans verdient. Dat zijn hersens nog niet ontwikkeld zijn en alles nog anders kan. Kan dat? Hij heeft zich zelf bij de daad al levenslang gegeven. Met alle goedheid in mij wil ik best geloven in een tweede kans en zelfs in vergeven bij oprecht berouw. Het haalt alleen dat meisje niet terug. Het zal de gapende wond bij haar ouders, familie en vrienden niet helen. Niets van dit alles. De jongen heeft zichzelf veroordeeld tot levenslang besef van zijn eigen feiten. Berouw en tweede kans of niet. Hij heeft zichzelf gebrandmerkt en niet alle mensen zullen zo mild reageren als ik dit wellicht nu doe in deze column.
Er lopen genoeg ontspoorde jongeren rond. Van plofkraken tot zinloos geweld. Ook met poging tot doodslag. Daar hoeven we niet schijnheilig over te doen. Vaak loopt het net goed af. Nu net niet. Kortsluiting in het puberbrein maakt zelfs de rustigste, fijne leerling een gevaarlijk persoon.
Het liefst zou ik elke veertienjarige opgeschoten knaap of dametje in wording bij de schouders willen pakken en door elkaar willen rammelen! Laat die klote hormonen niet doorschieten! Denk door die kortsluiting heen en wees slim! Tweede kansen zijn niet altijd hetzelfde. Sommigen zijn voor levenslang!
Bron afbeelding: Pixabay
MichielZiet 
Ik vind het een lastig gegeven dat de wetenschap ontdekt heeft dat het brein pas rond je 24e volgroeid is. Dat pubers dus iets missen als het om “oorzaak en gevolg” gaat. Het is mooi dat we dat weten, maar of het ook handig is dat de puber dat zelf weet en zo een excuus heeft voor zijn gedrag vraag ik me af. Deze jongen was, volgens de krant, ook nog eens autistisch. Dan heb je helemaal een ingewikkeld brein. Helaas blijf ik vinden dat het geen excuus is om dan maar te doen wat je niet laten kan zonder eerst even verder na te denken. Dat moet een puber uiteindelijk ook leren.
En verder vind ik het doodeng dat zo’n jonge jongen dit gedaan heeft.
LikeGeliked door 1 persoon
Eens… de ene puber is de andere niet gelukkig en natuurlijk, maar dat een deel niet ‘na denkt’ staat vast. Van balkon springen op vakantie tot coma zuipen in een drankkeet… dom zal er altijd gedaan worden en doden zullen er blijven vallen. Het ‘goede’ van dit is dat het hopelijk de ogen opent van jongeren die ook op een grens zitten… maar dan is het ook het enige goede wat ik kan bedenken.
LikeLike
Ik heb het boek het puberbrein gelezen omdat ik al moeder maar niet wilde snappen waarom ik toch niet kon doordringen over consequenties bij mijn kippetjes. Het is een lastig iets dat brein. Ik ben blij dat mijn twee inmiddels 18 en 21 jarige jong-volwassenen het er zonder kleerscheuren vanaf hebben gebracht al was het met zoonlief niet zonder rafels en winkelhaken haha maar god-dank geen excessen als deze wat een verdriet voor beide families en inderdaad die jongen zal levenslang met zijn brein in het reine moeten komen al denk ik niet dat dat ooit zal gaan lukken. Triest maar prachtig neergezet door je.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je…je verwoord het mooi. Het is iegenlijk een interne strijd die de puber zelf goed moet doorstaan.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben doodsbenauwd als zoiets als moord al in je jonge jaren naar boven komt, dat….
Het is toch net even anders dan een sigaret stelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Of stoer drinken… inderdaad… hoe komt zo’n kwade gedachten bovendrijven? Brrr…
LikeLike
Je hebt de gedachten en het ongeloof van veel mensen verwoord. Jouw woorden en nog meer razen door mijn hoofd. Hoe kan en kon dit gebeuren? Waar komt de jongen vandaan? Uit welk gezin? Wie zijn zijn vrienden? Wat heeft hem hiertoe gebracht? De hormonen of is er nog meer aan de hand? Onbegrijpelijk, maar dat woord dekt de lading niet. Mooi dat jij dit stukje hebt geschreven, Michiel.
LikeLike
Ik heb er een beetje moeite mee. Dat vergoelijken. Persoonlijk denk ik dat deze jongeman ergens iets psychiatrisch mankeert (Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis?). Er zijn niet veel leeftijdgenoten die dit doen nl. Het is geen doorsnee gedrag. Dat moet toch ergens vandaan komen?
LikeGeliked door 1 persoon
Hij schijnt autistisch te zijn. Dat praat niets recht en absoluut wil ik ook niet horen dat het alleen door dit komt… maar het moet ergens vandaan komen… en hoe voorkom je dit?
LikeLike
Psies, onzin. Want als iemand al zó jong zulke dingen doet, hoe groot is de kans op recidief dan? En hoeveel slachtoffers gaat ie nog maken?
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben benieuwd wanneer ze die diagnose hebben gesteld. En hoe hij dan als nog in het leven staat. En hoe gaan medemensen daarmee om?
LikeGeliked door 1 persoon
Veel vragen van de vele vragen die men heeft denk ik.
LikeLike
Omg. Een pittig issue dit. Dat er iets mis is met de jongen is me wel duidelijk. Dat dat zijn daad niet goedpraat ook. Wat je zegt, hij heeft zichzelf levenslang gegeven. Alles wat je voelt bij zo’n situatie is dubbel. Feit blijft wel dat het meisje en haar naasten de onschuldigen blijven, met met verschrikkelijkste verdriet dat een mens overkomen kan.
LikeGeliked door 1 persoon
De ouders gaan door een hel! Vreselijk… er is op vele wijzen een diepe wond gemaakt.
LikeLike
Mijn hormonen zijn wat later tot leven gekomen.
Gelukkig zijn mijn ontsporingen nu niet meer van belang.
De trilogie van Ciske de Rat maakte op mij ontzettend veel indruk.
Al zijn alle delen natuurlijk erg romantisch geschreven.
Jouw vergelijking geeft inderdaad nog meer verbijstering dan alleen de rauwe nieuwsberichten.
Vriendelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Dank Rob… ik vrees ook dat het van alle tijden is…hoewel dit geval wel heel zeldzaam heftig was.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb er een beetje moeite mee dat zulke dingen op het puberbrein worden afgeschoven. Het besef tussen goed en kwaad leer je namelijk al als peuter. En elke puber doet weleens een keertje iets wat niet door de beugel kan. Maar een verkrachting en moord kan je niet vergelijken met je brommer opvoeren, een keertje vechten met je vrienden of in de supermarkt een paar biertjes jatten. Het is kwaadaardig, vanuit een egoïstische drive worden zulke daden gepleegd. In sommige culturen ben je met 14 jaar gewoon een man en naar mijn mening moeten we zulke daden niet goedpraten, alleen omdat we zo’n jongen hier als kind zien. Ook niet als die jongen autisme heeft. In Nederland lijkt alles erop gericht te zijn om de eigen verantwoordelijkheid van daders te minimaliseren, terwijl het slachtoffer haar leven verloren heeft en de familie en vrienden van het slachtoffer levenslang hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik begrijp je emoties, ik denk dat veel er zo over denken
LikeGeliked door 1 persoon
Er zullen altijd dit soort dingen gebeuren, het is verschrikkelijk en ondenkbaar.. Een kind van 14… 😢
LikeGeliked door 1 persoon
😦
LikeLike
Het jongetje had denk ik ook nog andere problematiek om mee te dealen. Hij zal niet voor niets op speciaal (of bijzonder) onderwijs hebben gezeten. Het is verschrikkelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is vreselijk inderdaad…. 😦
LikeLike
Je hebt je stuk prachtig afgesloten!
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel McKleuver
LikeGeliked door 1 persoon
Romy en Savannah zullen nooit 15 worden. Nooit slagen voor de middelbare school. Nooit trouwen, samenwonen, kinderen krijgen en op vakantie gaan. Omdat twee pubers zich misdragen hebben. Ik hoop dat ze berecht worden als volwassenen. En ik spuug op psychiaters die zich uitputten in excuses dat het puberbrein nog niet ontwikkeld is. Wat een rotsmoes!
LikeLike
Je beschrijft het met veel zorg. Helaas kan ik alleen maar denken aan t meisje berooid van alle waardigheid en haar leven. Niets maar dan ook niets kan dit rechtvaardigen
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zie dat er tegenwoordig boeken bestaan, ben ik nu gek? Of was het in mijn tijd anders en de jouwe dan… natuurlijk gebeurde er toen ook wel iets, ik bedoel een nummer als Jeannie van Falco (overigens nog steeds subliem en kippenvel), maar dan toch… ik denk dat de social media er ook een hoop mee te maken heeft en laat staan de series die tegenwoordig worden geproduceerd, waar is KIT gebleven met Michael, of The A Team… van vroeger dan… good versus evil…
X
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi gezegd…X
LikeGeliked door 1 persoon
X
LikeLike
Er is ook een verhaal van 2 jongens (nog geen 14) die een peuter hebben mishandeld en voor dood hebben achtergelaten, volgens mij in de jaren 90. Kom even niet op de naam… Er bestaat in ieder geval een wiki-pagina over (wat eigenlijk ontzettend bizar is).
Verdient die jongen een tweede kans? Ja en nee.. Hij was er met zijn volle besef bij, hormonen of geen hormonen. Net als die twee jochies met die peuter. Als zelfs kinderen al van die achterlijke pulsen hebben en zo gericht zijn op het misbruiken en pijnigen van een ander, waar gaat het dan heen met de wereld… Ik denk dat het voortkomt uit een psychische kortsluiting – eerder dan iets hormonaals – wellicht ter compensatie van eigen ervaringen. Rechtvaardigt absoluut de daden niet, maar anders kan ik niet begrijpen hoe iemand, een kind nota bene, tot zoiets in staat is.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is het ook. We proberen het in ons hoofd logica te geven. Echter is onze logica de zijne (de jongen van 14 of de peutermishandelaars) niet.
Hoe iemand tot dit instaat is, is beangstigend omdat we dit allemaalkunnen zijn. Wij allen hebben een potentieel tijdbom in ons. Alleen heeft het merendeel gelukkig het besef dat de logica moet winnen.
LikeLike
Weet je, het zal inderdaad met zijn beperkte inlevingsvermogen te maken hebben. Maar een jongen van 14 begrijpt wel het verschil tussen goed en kwaad. Het zou je kind maar zijn .. en dat gaat op voor het slachtoffer en de dader.
LikeGeliked door 1 persoon
Precies… beide ouders worden eigenlijk ‘gestraft’… ik kan er zelf met mijn kop ook niet bij hoe zo’n jongen tot zo’n daad in staat is… en het is ook geen op zich zelf staand feit… dit is misschien wel een heel zwaar vooral, maar ik denk ook aan de kopschoppers, de steekpartijen… verbijsterend.
LikeGeliked door 1 persoon