Het is maar koraalrif

Een zeer teer, biologisch systeem bestaand uit koraalpoliepen en van grote, onschatbare waarde voor de flora en fauna van de zee. Een systeem dat zichzelf hergebruikt en onderhoudt. Wordt het echter afgebroken dan heeft het zeer lange tijd nodig om zichzelf weer op te bouwen, mocht dat sowieso dan nog lukken. Vergelijk het met het regenwoud. We weten hoe zuinig we daarmee omgaan.

Wat kan zo’n mooi stukje rif dan bedreigen? Stormen bijvoorbeeld. Moeder natuur wil nog wel eens grillig zijn. Voor de rest? Even denken. Verzuring van de zee (de mens), broeikaseffect (de mens), plastic soep (de mens), souvenirjagers (de mens) en had ik al gezegd de mens?

Bij Curaçao ligt ook een mooi stukje koraalrif. Of moet ik zeggen lag? Want er moest een pier aangelegd worden waar grote cruiseschepen aan konden leggen en de opvarenden zich kunnen verlekkeren bij een tropisch eiland en de toerist kunnen uithangen met fotootjes maken van een koraalrif.

BAM! Daar kwam een bouwbedrijf dat niet wist hoe ze voor anker moesten gaan. Vijftig bij vijfhonderd meter koraalrif omgeploegd, omdat ze de ankers van hun schepen niet hoog genoeg op hadden gelicht!

Het bedrijf gaf zelf al min of meer toe dat zij het wel eens gedaan konden hebben met hun boten. Ja, duh! Eerst was er niets behalve mooie koraalriffen, toen kwamen er bouwschepen. Daarna was alles naar de kloten. En BAM zag dat het goed was.

Vervolgens wordt er door die club bouwprutsers tenenkrommend nonchalant gereageerd:

“Dat had niet moeten gebeuren. Daar is iedereen het over eens.”

Alsof ze een vissenkom van mijn kleine neefje hebben omgestoten en met de handen in de zakken schouderophalend naar de spartelende goudvis kijken.

‘Tja, nou gaat ie dood, kan gebeuren.’

Ik erger me kapot aan deze laconieke houding. Er wordt daar godverdorie een paar voetbalvelden aan zeldzaam ecologisch systeem naar de gallemiezen geholpen en we staan erbij en kijken ernaar. Handen in tuk en wijzend naar het economisch belang van de pier. Ooit wel eens gedacht aan het natuurbelang waarvan niet alleen dieren en planten maar ook wij van moeten leven? Dat ademt beter in dan een stuk metaal van een cruiseschip.

Nu gaat Curaçao een ander deel rif bij het eiland extra goed beschermen. Een pleister op de wonde waarvan de spartelende goudvis niet spontaan gaat ademen. Dus BAM moet eerst wat slopen, irritant laconiek zijn handen in onschuld wassen? Ervoor zorgen dat die voor rijke mensen geschikte pier er toch wel komt? Ondanks het feit dat je de aarde weer een stukje kapot maakt gewoon doorgaan zodat iedereen zijn zin krijgt? En dan krijgt Curaçao opeens geld om het ene stukje heel rif nog te beschermen? Wat een maffe wereld!

Geld, politiek en belangen staan boven natuur, leefbaarheid en de mens. Niets nieuws. Zo naïef ben ik ook weer niet. Het doet me weer eens pijnlijk realiseren dat het dodelijkste virus hier op deze aardkloot de mens zelf is. Hoe spijtig ook voor een stukje rif dat net even in de weg lag.