Peilen op Turkije

Het is nu ongeveer een week geleden dat de verkiezingen waren. Wat een pret. Sinds 2006 weer eens een opkomst boven de 80 procent. Het volk des vaderlands had er zin in. Dat mag best wel bijzonder genoemd worden.

Na al het promotie- en propaganda geweld waar we mee doodgegooid werden op tv en radio. Na veel tenenkrommende debatten waarin men vooral zichzelf als bijna-heilige probeerde te etablisseren (met Pechtold als opper-Jezus voorop), waarin men nul komma nul toekomstvisie liet zien, Bumor het woord van 2017 wordt, Wilders vooral niet mee mocht doen en daardoor vooral lachend 20 zetels behaalde en, net als deze zin, er héél veel opgesomd werd wat een ander verkeerd deed.

Kortom, je zou er moe van worden. Niets bleek minder waar! Nederland rukte massaal uit! Wie zou er winnen? Wie de verliezer? En wie zou het meeste geld kosten voor de pot? Kortom: wie is de mol? Neen. Wie wordt de grootste! Maar het had zomaar gekund. Als een stel lichtzinnige spirituele hippies zweefden we van links naar rechts en weer terug. Wie vertegenwoordigde de gedachte van de Nederlander het best? Rutte? Klaver? De PvdA was al dood gepeild door Maurice de Hond dus die deed niet meer mee. Die partij zat al in zak en Asscher.

Gelukkig hielpen de vrije,  liberale Turken een handje. Vrijdenkend en democratisch als ze zijn in het Turkse Parlement, wilden ze ons mooie bescheiden landje wel een bezoekje brengen. Niet om naar de Efteling te gaan. Hoewel hun gedachtegoed ook wel een beetje op een sprookje lijkt. Ze wilden even met hun staatsburgers praten aldaar. Bijzonder. Tot kort daarvoor waren het onze staatsburgers, maar afijn, we doen niet moeilijk. Zolang de shoarma goed smaakt, mogen ze zijn wat ze willen. Alleen daar dachten Erdogan en zijn kompanen wat anders over. Het waren Turken. Geen Nederlanders. Dat ze in Nederland woonden, mochten we Erdootje op onze blote knieën voor danken. Dat was een eer. Dat hebben we geweten!

Die paar onnozelaars die dachten dat rechtse Moslim dictatuur, homofobie en onderdrukking van minderheden een paradijselijk iets was, moesten nota bene door een Marokkaan tegen gehouden worden in Rotterdam. Op deze wijze werd wellicht de wat rechtse VVD in het zadel geholpen. Leest u de ironie?

Afijn, Erdogan roeptoeterde de meest erge dingen over ons Nederland. Onze Nederlandse regering deed als antwoord eindelijk eens iets wat ik heel lang gemist heb: ze toonde spierballen. Bleven onvermurwbaar en lieten geen minister uit het land der mensenrechten schenners binnen. Lees hier wederom de ironie. Ik was er trots op! Eindelijk eens voet bij stuk houden. Eindelijk eens niet als beste jongetje van de klas met de vinger omhoog. Eindelijk eens laten zien dat we als klein landje, in tegenstelling tot bij voetbal, nog wel bij de Europese top behoren. Kortom we waren hot in Europa! Mark spon er wel garen bij en Geert joelde op de bagagedrager mooi mee. Precies die twee waar Erdogan zo’n innige band mee heeft. New kid Jesse trok met zijn looks en Obamagedrag hoogstpersoonlijk Groen Links uit het eco-moeras en Buma bleek met cabaret en Sesamstraatstem het CDA weer een christelijk gezicht te kunnen geven.

Zo zie je maar dat een goede buur handig is, maar een verre Turkse vriend soms veel handiger voor een goede verkiezing is. Mark en Geert hebben al aangekondigd om 16 april als Peppie en Kokkie een bezoek te brengen aan Turkije om daar de Nederlanders te overtuigen tegen dictatuur te stemmen. Buma staat in het voorprogramma. Dat wordt een giller.