De puber pornofilm challenge

Heel, heel, heel lang geleden bestond er een soort Netflix dat allerlei films aanbood. We noemden het destijds een videotheek. Hier werden heuse VHS videobanden verhuurd. Wanneer dit geen lampje in je doet branden, vraag maar aan je ouders. Elk gezin had destijds een VHS videospeler. Wij dus ook.

Films huren was zo populair dat we bijna wekelijks bij de videotheek kwamen. Echt met je brommer op en neer voor het maximum van vijf films en weer terug. Het streamen van de jaren ’80 en begin jaren ’90! Wat een feest.

Ergens in deze hoogtijdagen van de videoband werd ik 16. De dag dat ik legaal op mijn Puch mocht rijden. De leeftijd dat je hormonen door je lichaam gieren en je de meest debiele dingen laat doen of zeggen. Zo riep ik met een grote mond tegen mijn kameraden dat mijn ouders het huis uit waren met mijn verjaardag en dat we dan een pornofilm gingen kijken. Durf je die wel te huren dan? Natuurlijk durf ik die te huren!

Wat zei ik nou weer met mijn grote mond?

Ik op mijn brommertje naar de videotheek. Hoe dichter ik bij kwam, hoe langzamer mijn Puchje leek te rijden. Hoe moest ik in godsnaam onopvallend een seksfilm huren? Ik zette mijn brommer voor de ingang, nam mijn helm onder mijn arm en toog naar binnen. Slechts drie man en de verkoopster. Dat viel mee. Dat was geen beangstigend aantal om mij te weerhouden van een pornofilm. Je bent 16 en je wil wat.

Vol goede moed liep ik verder de videotheek in. Een bordje met een vinger naar rechts vertelde mij waar ik zijn moest.

“18+ films achter de klapdeuren.”

Klapdeuren? Ojee toch. Heel even aarzelde ik. Wel? Niet? De hormonen wonnen en ik zwiepte de klapdeuren open.

WIEHIEJIEHIEKRIEEE!!!

Een hels kabaal klonk vanuit de scharnieren van de klapdeurtjes. Alsof honderd oma’s met kunstknieën tegelijkertijd door de hurken gingen. Er trok kippenvel door mijn ruggengraat. Mijn hormonige moed zonk me meteen in de schoenen. Ik dacht slechts aan een ding. Video pakken en wegwezen!

Ik griste een willekeurige band van de plank. Iets met twee van die poedelharige, platina blonde dames die mij in een te laag uitgesneden aerobic pakje zwoel aankeken. Lets get physical zou zo maar de titel kunnen zijn. Afijn, de band had ik. Snel weer door de helse deuren en maken dat ik weg kwam. Ik gluurde over de klapdeurtjes en tot mijn ontsteltenis hadden het aantal klanten zich verdriedubbeld! Waarom?

Hoe kwam ik nu weer in het normale gedeelte? Ik kon natuurlijk de band terugleggen en met lege handen weggaan. Maar ja, dan kwam je nog steeds uit de seksfilm hoek. Dan maakt zo’n filmpje van blonde Dollies ook niet meer uit. Dus ik door de klapdeurtjes.

WIEHIEJIEHIEKRIEEE!!!

Gloeiende, gloeiende! Vijftien man staarden mij aan. Misschien maar enkele seconden, naar mijn idee waren het uren! Ik had het idee dat ik door een haag van stilzwijgende, veroordelende klanten richting kassa liep. Vlug greep ik links en rechts nog wat Disney films. Voor het evenwicht. Achteraf besefte ik dat de titel: ’Bambi en Stampertje’ nu niet echt voor dit evenwicht zorgde.

‘Ben jij wel zestien?’ vroeg de verhuurster.

‘Ja!’ stamelde ik. ‘Ik ben met de brommer.’

Met een loeirood hoofd liet ik haar de helm zien. Het liefst deed ik hem zo vlug mogelijk op!

‘Ja, oké,’ loeide de verkoopster als een volleerd viswijf verder. ‘Je moet namelijk wel zestien zijn, wil je een PORNOfilm huren.’

‘Ja, dat weet ik…’ stierf mijn stem weg.

‘Want anders mag je geen PORNOfilm huren.’

Achter mij klonken stemmen.

‘Weet je moeder dit wel?’

‘Wie huurt er een seksfilm?

Een ander wees naar mij.

‘Hij daar met die helm!’

Ik zat in mijn eigen Finkers-klucht .

‘Ik ben dus zestien, mevrouw.’

‘Dan mag ik je de PORNOfilm meegeven.’

Ik griste beschaamd en bezweet het tasje met Bambi en haar stampertjes uit de handen van de verhuurster en probeerde met een toch nog enig zelfverzekerde blik de videotheek uit te lopen. Zelfs een pinguïn in Elvis kostuum leek nog stoerder! De exodus der hormonen.

We hadden een seksfilm op mijn verjaardag. Een heel slechte, slechte pornofilm vol spierwitte tieten en dito vagijnen, omdat destijds kennelijk niet naakt onder een zonnebank gelegen mocht worden. Gelukkig deden twee flesjes bier wonderen om het geheel toch nog als enigszins heet te bestempelen.

De banden moesten uiteraard ook terug. Shit. De reddende engel kwam uit onverwachte hoek. Mijn zus moest haar gehuurde videobanden terugbrengen en ze vond het niet erg dat ze mijn Bambi en Stampertje ook even moest inleveren. Ze moest eens weten.

Ze wist het toen ze terugkwam. Het heeft me een week getier en gevloek opgeleverd, maar wat was ik blij dat ik niet meer naar de klapdeurenhel hoefde.

Zestien en hormonen, het is allemaal lastiger dan het lijkt. Deze uitdaging had ik overleefd. Zoals een goede tiener betaamt, zouden er nog velen volgen.

Bewaren