‘Big Mac is niet ongezond’

Ik heb niets tegen de hamburgerketen, helemaal niet, maar je moet het niet mooier maken dan het is. Je bent gewoon een wereldwijd concern wat veel geld wil verdienen met lage kosten en zo hoogwaardig mogelijk vet. Ook ik trapte hier als kind in. Dat je met je fietsje richting de Mac ging, je een cheeseburger bestelde en met een vol gevoel vertrok dat maar liefst vijf minuten duurde.
Geen enkel kind en puber kan de verleiding van A-merken, snacks en vet weerstaan. Het is een oerdrift die telkens hardnekkig de kop op steekt. Fastfoodketens weten hier met slimme reclames en verleidelijke posters op in te spelen. Dat de wereld vervolgens in een diepe crisis belandde en men noodgedwongen bewuster moest leven, daar kunnen wij niets aan doen.
Eenmaal de toevoer van het zakgeld afgesloten naar het kroost toe, waren opeens de ouders de nieuwe doelgroep. Ze werden gepaaid met worteltjes en appelpartjes. De toon veranderde plotsklaps naar verantwoord gelul door een uit de kluiten gegroeide frietverkoper. Ik citeer:
“We willen op een speelse manier de keuze voor groenten en fruit vergemakkelijken want naar McDonald’s gaan moet wel een feestje blijven.”
Kots, braak, spuug! En dat komt niet van de nepkaas die nog steeds bovenop de hamburger prijkt als een stuk gesmolten vogelpoep. Dacht men nu echt dat elk gezond denkend mens hier in zou trappen? Ja, dat dacht men. Het erge was dat het nog klopte ook! Grote groepen ouders waren blij dat de McDonald’s iets recht praatte wat krom was en toog met hun kroost richting de gezonde fastfoodkeet. Volgevreten met happy meals en Big Macs keerden ze voldaan huiswaarts. De zakken worteltjes en appeltjes bleven ongeschonden op de tafeltjes achter. Iedereen blij. Kinderen een vette snack gescoord, ouders gezonde hamburger gegeten en bij de Mac rinkelde de kassa als vanouds.
Zelf eet ik al tijden niet meer de hamburgers van onze vriend de gele M met zijn clown. De slager om de hoek heeft ze groter en goedkoper. Bovendien heb ik geen zin om siliconentieten te vreten. Dat is namelijk het dertiende ingrediënt van hun patat. Dimethylpolysiloxaan heet het, oftewel spul wat gebruikt wordt voor speelgoedrubber en borstimplantaten. Jummie. De term Big Mac krijgt opeens een nieuwe betekenis.
Het laatste charme offensief las ik onlangs ergens in een krant; iemand was op een dieet van hamburgers en salades van de McDonald’s, negentien (!!) kilo afgevallen. Super shrink me! Hoe dan?
‘Wilt u onze snoeptomaatjes, meneer?’
‘Nee, geen snoep, ik moet aan mijn lijn denken. Doet u mij maar zo’n over verantwoorde cheeseburger met een plakje plastic nep-cheddar, want daar kan ik zo goed van overgeven. Ach, weet u mevrouw, ik doe gek. Doet u mij ook nog maar een portie silconenfrieten met saus en een bak salade. Ik moet nog ontslakken namelijk.’
Natuurlijk overdrijf ik, maar dat doet de Mac zelf ook. Doe gewoon waar je goed in bent. Lok tieners en kinderen en voorzie ze van hun dagelijkse vette bek. Peuter ze het geld los voordat de chips- of kippenneukerfabrikant het doet. Speel niet de heilige M(essias) maar wees de leverancier van alle troep waar de ouders hun kinderen voor willen behoeden. Zo werkt dat.
De McDonald’s gezond? Ja en bij de kerncentrale lopen ze in korte broek rond.

Bron afbeelding: www.prweb.com