Het einde van de vrouwen viagra

Nog eventjes en dan is het zover. Eindelijk! Het heeft even geduurd, maar dan heb je ook wat. De grote dag. Sinds 2012 was het niet meer voorgekomen en nu kondigt het zich wederom aan: Het einde der tijden. Zij komt er weer aan! Het kan ook een ‘Hij’ zijn, maar wat voelt het meest aan als dit spektakel? Juist, bij een ruzie met je vriendin. Vanuit mannelijk oogpunt gezien dan. Want een vrouw ziet dit er natuurlijk heel anders. Daar is de man de grote ongeleide destructieve projectiel.
Afijn, het einde van de wereld. Schitterend! Ik zit er klaar voor en dan het liefst met mijn luie stoel en een zak chips vlak bij een sekte, een priester, een iman of wat voor prediker van het onheil dan ook. Kijkend naar kabouter Plop-achtige dansjes of rituelen zoals je ze ook in een Harry Potter film ziet. Een beetje mensen dopen in water met hakuna matata achtige kreten erbij. Of een geit die ritueel geslacht wordt om de Goden goed te zinnen. Vrouwen in witte doorschijnende gewaden, mannen met laurierbladen als kroon. Heerlijk! Gewoon ouderwetse hardcore Conan the Barbarian live voor je snoeferd! Daar kan geen vrouwen viagra tegen op.
Dat is dan wel grappig. Wordt het einde van de wereld voorspeld, vinden ze het rose pilletje voor de vrouw uit. Of zou dat juist het einde inluiden? Je weet het niet. Dat er een vloedgolf van testosteron de wereld overspoeld. Dat de Axe reclame bewaarheid wordt en de man als lustobject tot de laatste drup toe wordt opgejaagd. Ik dwaal af. Vrouwen viagra, je hebt er dus niets meer aan.
Alhoewel… als het dan toch de einde der tijden is, ergens in september volgens bijbelonderzoekers, tja, dan moet je er met je vriendin of vrouw wel het beste uit halen. Dus een aspirine tegen de hoofdpijn en een vrouwen viagraatje doet de rest! Of zoals de dronken mensen hem noemen: vviagra. Prachtig! Het einde van de wereld van je leven!
In gedachte zie ik mezelf al zitten bij een groep sekteleden. Wel zo gezellig. Beetje groepsdansen met geverfde gezichten, oranje gewaden, want dat is het nieuwe zwart en evangelie-sandaaltjes. Het opperhoofd alias de profeet roept tussen het gezang door allerlei waarschuwingen in de trant van: wie goed is krijgt Jezus, wie slecht is kopt de komeet. Kortom een grote happening. Hoe dichter we op het moment aankomen, hoe leuker het wordt. Voor mij dan. Terwijl ik nog een handvol paprika chips in mijn mond druk, zie ik de mensen in extase raken terwijl het einde met rassen seconden nadert. Het gejengel en het bidden zwelt aan alsof een kudde labradors tegelijkertijd op hun staart wordt getrapt. Dan is het zover, het einde komt.
Niet. Nee, zij komt niet. Njet, nada, noppes, niks. Terwijl ik al applaudisserend opsta voor de schitterende musical à la Jesus Christ Superstar staat er bij het heilige kampvuur een verloren kijkend groepje. Geen hemel, geen komeet. Zelfs niet een ieniemienie zondvloed. Een van de volgers zoekt nog vertwijfeld naar een scheur in de grond voor een mogelijke aardbeving, maar helaas. De profeet heft troostend zijn handen. Rechts een kruis en links het heilige boekje vasthoudend. De agenda.
‘Geeft niets, mijn lieve volgers. Schikt december jullie voor een mogelijk volgend einde?’
‘Dan heb ik kerstviering bij mijn zoontje op school,’ roept een van de apostelen terwijl hij over zijn mobiel scrolt.
De profeet zucht, maar laat zich niet uit het veld slaan.
‘We maken wel een afspraak op onze “Einde van de wereldclub” facebook groep.’
Dat is het dan. De Toga’s worden ingepakt en men loopt terug naar hun vlakbij geparkeerde auto’s. Sommigen gaan nog even langs de hamburger koning en de rest druipt toch lichtelijk teleurgesteld af.
Misschien chargeer ik de boel. Wellicht schop ik tegen wat heilige scheenbenen, maar ja… wat had het uitgemaakt als de wereld vernietigd zou worden.
We wachten geduldig tot september af, alleen vrees ik het ergste: we zullen het voor de rest van ons leven met de vrouwen viagra moeten doen.
Einde.