Een terras-dialoog

‘Daar is nog een tafeltje vrij.’
‘Hier ook.’
‘Dat is een stamtafel, weet je zeker dat je daar wil zitten? Er kunnen andere mensen bij aanschuiven.’
‘Ach wel nee, dat zal wel meevallen.’
‘Oké, aanschuiven dan maar.’
‘Doe jij je jas uit?’
‘Ja, vind het warm.’
‘Je bent gek. Het is super fris.’
‘Doe ik hem straks wel weer aan als het echt fris wordt, schat.’
‘Wat duurt het lang voordat er iemand komt. Ik bedoel het is druk, maar zo druk ook weer niet.’
‘Zullen ze wel niet gewend zijn hier. Met hemelvaart zal het hier wel wat drukker zijn dan anders. Wacht. Daar loopt een serveerster. Ik zwaai wel even.
‘Nou moe! Ze loopt gewoon weer terug!’
‘Ze zal wel een zone hebben tot net een tafeltje voor ons.’
‘Ja en? Dan kan ze wel een tafeltje verder kijken dan haar neus lang is, toch?’
‘Of ze doen geen stamtafels serveren.’
‘Ha, ha, flauw.’

‘Daar komt iemand. Eindelijk.
‘Hallo, kan ik jullie helpen?
‘Twee cappuccino’s en een appelgebakje graag.’
‘Heb ik opgeschreven. Ik moet u er wel bij zeggen dat het vanwege de drukte wel een half uur kan duren.
‘Nou, dat motiveert. Het is goed, we hebben de tijd en de zon schijnt.’
‘Tjeetje, een half uur. Waarom zei je dat het goed was?’
‘Omdat ik zin in koffie heb, lief.’
‘Ach, zal ook wel meevallen. Een half uur is overdreven denk ik.’
‘Denk ik ook. Kijk aan, we krijgen gezelschap aan onze stamtafel. Iets wat jij zei, dat wel mee zou vallen.’
‘Ha, ha, hoe meer zielen…’
‘Ligt het nu aan mij of lopen al die serveersters een beetje paniekerig rond? Ik heb het gevoel dat ze het overzicht kwijt zijn’
‘Dat zijn ze ook, schat. Kijk, dat meisje daar heeft duidelijk geen idee welke tafels al geweest zijn en die jongen daar loopt doelloos rond met zijn dienblad. Typisch mannen, kunnen geen twee dingen tegelijk.’
‘Ho, ho, lief, sommigen wel. Ik luister toch ook naar jou en tegelijkertijd kijk ik rond?’
‘Ja, naar rokjes! Mijnheer Rokjesdag! Je hoort alleen wat je wilt horen.’
‘Niet waar, ik luister best wel.’
‘Zullen we naar kledingwinkel gaan?’
‘Hè?’
‘Zie nou wel!’
‘Was maar een grapje!’
‘Ah nee, hè!’
‘Wat?’
‘Die vrouw rookt een sigaartje.’
‘Ja, ruikt lekker hè?’
‘Doe normaal! Getver! Precies in mijn gezicht. Waarom moeten ze nu precies hier zitten?’
‘Omdat dit een stamtafel is, daar kunnen meer mensen zitten. Dat zei ik je net ook al, lief.’
‘Mag je hier wel roken?’
‘We zitten buiten. Daar mag iedereen roken.’
‘Ik vind dit écht niet leuk! De koffie is er ook nog steeds niet. Anders gaan we weg hoor.’
‘Wil je anders hier zitten? Op mijn plekje? Heb je er minder last van.’
‘Nee. Ik wacht nog heel even af en anders gaan we.’
‘Ja, dat kun je niet maken, lief. We hebben net besteld. Dat is niet netjes.’
‘Jij ook met je rechtvaardigheidsgevoel! Het is Almelo, dat kan hier best!’
‘Hallo! Ik kom ook uit Almelo, ja!’
‘Jij bent dan een uitzondering. En niet zo zuchten. Zullen we anders aan dat tafeltje gaan zitten?’
‘Ja, dat kan nu niet meer. De serveerster heeft het tafelnummer opgeschreven. Als je nu net niet zo eigenwijs was geweest…’
‘Jahaa, dat weet ik nu wel!’
‘Twee koffie, mijnheer, mevrouw?’
‘Ach kijk, dank u.’
‘Waar is het gebakje?’
‘Die komt er aan mevrouw, het is een beetje druk ziet u.’
‘Dat hadden we al gehoord, ja.’
‘Nou proost, lieverd.’
‘Zie nou wel dat mannen geen twee dingen kunnen? Koffie én gebak is schijnbaar moeilijk. Proost.’

‘Het sigaartje is uit, lief.’
‘Ja en mijn koffie is bijna op en nog geen appel…’
‘Appelgebakje, mijnheer, mevrouw?’
‘Oh! Ik zag u niet komen van achter ons. Ja lekker dank u.’
‘Laten we hem maar snel opeten voordat de koffie koud is.’
‘Ja en voor dat ze weer een sigaar aansteekt.’
‘Nou, lekker genieten dan maar.’
‘Lange zit zo.’
‘De zon schijnt lief en we hebben elkaar toch?’
‘Slijmerd!’
‘Maar je lacht wel.’

Bron Afbeelding: MG-Junior production